De laatste weken werd ik weer eens geconfronteerd met het feit dat de handelspartners in de out-of-homesector (fabrikanten en groothandels) het elkaar in toenemende mate moeilijk maken. Niet wat betreft het ‘hard’ onderhandelen, dat was zo en zal ook wel zo blijven. Nee, het elkaar opzadelen met enorme administratieve rompslomp. Ik zal drie voorbeelden geven.
Privatelabelcontracten
Een groothandel vraagt voor een relatief simpel product een offerte aan bij een leverancier. Dit gaat tegenwoordig niet meer over specs, prijs en leveringsvoorwaarden. Nee, er wordt een contract gestuurd van 25 pagina’s. In het Engels. Vol met juridische onzin. Dus als de fabrikant hier serieus op in wil gaan, zal hij de boel allereerst door een beëdigd vertaler moeten laten omzetten naar het Nederlands. Vervolgens een jurist inschakelen om de juridische consequenties af te wegen. Pas daarna kan hij zijn expertise inzetten wat betreft de specificaties, prijzen en ander ‘normale’ onderdelen van een contract. Gevolg: fabrikant heeft hier totaal geen zin in en de groothandel blijft bij zijn huidige leverancier, die onderhand ook wel weet dat hij de enige is die meedoet aan dit circus. Consequentie: te hoge prijs en schijnzekerheid qua juridisch ‘dichtgetimmerd’ contract.
Het overdoen van audits betreffende certificeringen
Een ander voorbeeld draait om een bedrijf dat qua certificering alles keurig op orde heeft. Jaarlijks wordt de strenge keuring van IFS glansrijk doorstaan. En voor degenen die het niet duidelijk op het netvlies hebben; IFS is een voedselveiligheidsstandaard die ontwikkeld is door Duitse, Franse en Italiaanse handels- en retailorganisaties. De norm is met name gericht op toeleveranciers van retailers in de voedingsmiddelenindustrie en heeft als doel het borgen van de kwaliteit en veiligheid van de voedselketen.
Eén van haar Nederlandse klanten vindt dat niet voldoende. Zij komen jaarlijks zélf een audit plegen. Aan de hand van de IFS-normering… En deze double check kost veel tijd, manschappen en administratief geneuzel. Maar ja, de klant is blij en de mensen die de audit uitvoeren kunnen tegen hun baas zeggen dat ze het nu echt heel goed voor elkaar hebben qua veiligheid in de keten…
Data, data en data
Hordes inkopers zijn tegenwoordig hele dagen achter hun laptop te vinden. Ze zijn bezig met data verzamelen van de leveranciers, data te krijgen van collega’s, data te analyseren en data te verspreiden.
Ditzelfde gedrag aan de fabrikanten- en leverancierszijde. De boel in PS in Foodservice (en voor retail in GS1DAS) zetten, is niet meer voldoende. Scheel wordt iedereen van de getalletjes en oninteressante ‘weetjes’. En – o wee – als er een dataveldje verkeerd staat. Dan gaan we wijzen naar ‘hullie’ en ‘wullie’.
Dus, beste handelspartners, maak het elkaar alsjeblieft wat makkelijker en ga eens weer wat meer handel en business doen met elkaar. En als je die onnodige, onzinnige kosten uit de keten haalt, dan kunnen eindelijk die prijzen naar beneden!
Dit artikel verscheen eerder in Out.of.Home Shops. Abonneren? Klik hier.
