DEN RUYGEN HOEK – Het is voor vrachtwagenchauffeurs bijna onmogelijk om er een gezonde levensstijl op na te houden. Langs de snelwegen is nauwelijks betaalbaar gezond eten te krijgen.
Dat zegt onderzoeker Inge van Bogerijen van Universiteit Utrecht. “Er zijn steeds meer vrachtwagenchauffeurs die gezonder willen leven”, aldus Van Bogerijen. “Maar in de praktijk is dat bijna niet mogelijk. Langs de snelwegen is nauwelijks betaalbaar gezond eten te krijgen. En op de meeste parkeerplaatsen zijn geen sportfaciliteiten en douches voor chauffeurs die behoefte hebben aan extra beweging.” Ook weten veel chauffeurs niet dat gezonder leven verder gaat dan alleen gezond eten, zegt Van Bogerijen. “Vaak beseffen ze niet dat ze ook op hun lichaamsbeweging en alcoholgebruik moeten letten.”
Cultuur
De onderzoekster pleit voor goedkoper gezond eten en meer sportfaciliteiten langs de snelweg. Ook moet er goede voorlichting vanuit de branche komen. “Het past niet in de cultuur van de chauffeurs om zich openlijk met gezondheid bezig te houden. Bovendien lijkt het erop dat het voornamelijk de jongere chauffeurs zijn die gezonder proberen te leven. Veel ouderen komen pas in actie op het moment dat ze van hun lichaam signalen krijgen dat het zo niet verder gaat. Bijvoorbeeld als ze te dik zijn geworden om hun eigen veters te strikken.”
Dat sommige vrachtwagenchauffeurs inderdaad gezonder willen leven, ontdekt een verslaggever van De Volkskrant. “Of ik sport?” Chauffeur Patrick wijst naar zijn vrachtwagen. “De enige sport die ik doe is transport.” “En seks natuurlijk”, vult collega Roland aan. De mannen schieten in de lach. Patrick en Roland zijn internationaal vrachtwagenchauffeurs. Patrick: “Wij rijden voornamelijk op Scandinavië. Vier keer per week naar Zweden en terug.” Het zijn lange dagen. De vrije tijd die beiden tijdens hun werkweek hebben, brengen ze grotendeels door op parkeerplaatsen als deze.
Eten is volop te koop op Den Ruygen Hoek. Burger King, Febo, Kentucky Fried Chicken. Er is ook een LaPlace. Daar is het eten gezonder. En duurder. In het restaurant is geen vrachtwagenchauffeur te bekennen.
Patrick smeert liever zijn eigen boterham, zittend op zijn uitgeklapte motorkap. “Ik heb alles in de vrachtwagen. Koelkast, koffie, magnetron.” Ook Roland komt niet graag bij de wegrestaurants. “Ik haal vaak stoommaaltijden of iets anders voor in de magnetron bij de supermarkt. Tegenwoordig kun je gewoon in je vrachtwagen koken.”
De chauffeurs doen hun best zo gezond mogelijk te eten. Daarmee zijn ze eerder uitzondering dan regel. Roland: “Je ontkomt er niet aan om tussendoor af en toe een vette snack te eten. Maar ik heb ook een collega die sowieso elke dag negen gehaktballen eet. Die weegt dan ook 160 kilo.”
Roland en Patrick willen het zover niet laten komen. Maar als het aanbod van eten langs de snelwegen niet verbetert, zien ze weinig mogelijkheden om echt gezond te eten. Patrick: “Onze onkostenvergoeding is te laag om gezond eten te kopen. Chauffeurs verdienen weinig. Gezond te eten is gewoon te duur.”
Sport vinden ze geen optie. Patrick: “Ik zit de hele week op de weg. Als ik in het weekend thuis ben, wil ik gewoon graag bij mijn meisje zijn.” Roland: “Ik heb geen zin om ’s ochtends eerst een rondje over het parkeerterrein te rennen. Het is gewoon een bakkie koffie naar binnen en de auto aantrappen.”
Bron: De Volkskrant
