Eerder heb ik in mijn column een ode gegeven aan de ‘bedrijfslijders’. Nu is het de beurt aan de echte helden; de vloermedewerkers, de crew-members of de vakkenvullers. Een mooie verzamelnaam lijkt mij ‘de hulpkrachten’. Zij zijn, in mijn ogen, de echte helden in onze food/retailbranche.
De vaak jongere medewerkers die in deze zware en gekke tijden ervoor hebben gezorgd dat het, voor een aantal idioten in Nederland, mogelijk was om ze te bespringen wanneer ze de winkelvloer kwamen opgereden met een rolcontainer toiletpapier. Het eerste aanspreekpunt om aan de counter de huid vol gescholden te krijgen door onredelijke medemensen die niet meer in staan waren om aan anderen te denken.
De spanningen in de samenleving die, zeker de eerste maanden van de coronacrisis, voelbaar waren en nu weer oplaaien door de gedeeltelijke lockdown, hebben de arme hulpkrachten uit eerste hand mogen ervaren. Ze zijn het eerste aanspreekpunt tijdens woede-uitbarstingen over een leeg schap. Daar staan zij dan, met hun goede gedrag.
Eerlijk gezegd schaam ik mij regelmatig diep, maar dan ook echt diep voor het gedrag van mijn medemens. Ik vraag mij af: hoe kan je nou volledig het relativeringsvermogen kwijtraken en een jonge knul of meid, die daar met een anderhalf-metervestje keihard staat te werken, ongegeneerd staan uitkafferen over een pak spaghetti dat niet meer verkrijgbaar is? Ik kan er met mijn pet niet bij.
In deze tijden komen gelukkig ook mooie dingen in onze samenleving naar boven. Zo zie ik de hulpkrachten nog steeds vrolijk en vriendelijk hun werk uitvoeren. Ondanks dat zij naast het harde werk ook hun ontspanning anders moeten inrichten. Dat valt niet mee als je tussen de 16 en de 20 jaar bent. Het valt voor ons allemaal niet mee. Iedereen heeft offers te brengen. De een wat meer dan de ander, dat maakt het lastig. Ook voor onze jongeren in de samenleving.
Ik heb in het bijzonder diep respect voor de jonge hulpkrachten in onze branche. Zij zijn de mensen die het zware werk opknappen. Zij staan er elke keer maar weer.
Beste hulpkrachten van Nederland: laat je door niemand vertellen dat jouw werk minderwaardig is, jouw werk is juist cruciaal in deze tijden! Laat je nooit vertellen: “Doe jij maar dat werk?”
Jouw job is net als dat van onze zorgmedewerkers, vuilnismannen, onderwijzers en politie een vitaal beroep.
Zonder jou geen afhaalmaaltijd meer. Zonder jou zijn er geen boodschappen te halen, zonder jou letterlijk geen brood op de plank. Heel erg bedankt dat jij er elke keer weer staat. Voor jullie doe ik mijn petje af.
