Stationsportret: Het Perron in Hollandsche Rading

Gresel, 26 jaar oud, is sinds 1 augustus 2022 eigenaar van Het Perron op station Hollandsche Rading, dat onder de Utrechtse gemeente De Bilt valt. Nadat hij mbo niveau 4 Hotelmanagement afrondde met daarbij twee jaar Hogere Hotelschool, deed hij werkervaring op bij Dunkin’ Donuts en Bagels & Beans. Toen wist hij het zeker, hij wilde een eigen zaak beginnen.

USP
“Tijdens de avond in een restaurant of hotel werken tot een of twee uur ’s nachts, dat is niet mijn ding”, legt de jonge ondernemer uit. “Iets dat meer richting een lunchroom ging, trok mij veel meer aan. De vorige eigenaresse van Het Perron, dat toen nog Perron Peet heette, was een kennis van mij.”

Toen zij het na dertien jaar voor gezien hield en met pensioen ging, kon Gresel het van haar overkopen. “De werkervaring had ik al, de managementkant heb ik op school geleerd, maar het taartenbakken leerde ik van haar”, lacht Gresel. “Dat is echt ons unique selling point . Niemand anders bakt de taarten, dat doe ik allemaal zelf.”

Muntjesautomaat
Gresel huurt het gebouw van NS. Als enige ondernemer op het station is zijn lunchroom de plek waar mensen hun verloren sleutels en tassen kunnen ophalen. Dat is geen probleem: “We hebben een plek voor gevonden voorwerpen en als het na een tijdje niet is opgehaald, brengen we het naar NS.” Wat wel al langer een twistpunt is met NS, is de toiletgelegenheid. Het Perron heeft wel een toilet, maar dat mag helaas niet door gasten gebruikt worden van de keuringsdienst. “Er moeten twee deuren tussen het toilet en de eetgelegenheid in zitten, een eis waar dit pand niet aan voldoet”, legt de jonge ondernemer uit.

“Daardoor mogen we het toilet niet aanbieden aan gasten. Maar zij kunnen wel gebruikmaken van de stations-wc.” De pech is alleen dat op Hollandsche Rading de enige wc met muntjesautomaat in Nederland staat. “Lastig, want niemand heeft tegenwoordig nog contant geld op zak. Dus komen ze allemaal bij mij vijftig cent pinnen en ik maar steeds muntrolletjes kopen. Ook als de automaat niet werkt en ze hun muntje kwijt zijn, of als er een paar dagen niet is schoongemaakt, kijken de gasten mij daarop aan. Ik vraag hen dan altijd om hun klacht naar NS te sturen, want als ik het doe heeft het geen zin”, aldus Gresel.

Wandelaars en regen
Het Perron is een lunchroom op een klein station in een dorp van 1500 inwoners. Hollandsche Rading ligt op de rand van de Utrechtse Heuvelrug in een hele groene omgeving. Toch heeft Gresel niet veel nodig om zijn zaak vol te krijgen. “Mond-tot-mond-reclame is het belangrijkste, vanwege de taart. ‘Daar moet je heen, daar kun je superlekker taart eten’, hoor je vaak. Ik doe zelf helemaal niets met sociale media, wat misschien apart is voor iemand van 26, maar ik heb er niks mee”, geeft hij toe. ”Mijn medewerkers posten wel eens wat op Facebook of Instagram. Veel dorpsbewoners zijn vaste gasten, maar we moeten het vooral hebben van wandelaars. Het Marskramerpad loopt hier langs en het Voetstappenpad. En op Moederdag lopen heel erg veel mensen het Rondje Hilversum. Zij komen allemaal een kop koffie en een stuk taart halen. Of gewoon een ijsje.” Het enige nadeel van al die wandelaars: als het regent, dan valt de drukte in één keer weg. “Maar het zegt zich voort. Ik heb het altijd druk. Op zondag appeltaartdag is het hier een gekkenhuis. Ik bak wekelijks zo’n zeven appeltaarten en de helft daarvan is voor de zondag”, geeft hij aan. Gresel heeft zes werknemers en werkt zelf elke dag van de week. “Van opening tot sluiting. Vaak denken mensen dat de eigenaar niet op de werkvloer staat, maar dat is hier wel het geval. We hebben altijd blije mensen en nooit echt lastige klanten of klachten. Ik vind het altijd leuk om met mensen te werken.”

Bijzaak
Hoe zou Gresel zijn zaak typeren? “Ik vind het eigenlijk een soort luxe kiosk. Alleen verkopen wij taarten, patat en broodjes, terwijl de kiosk van NS alleen saucijzenbroodjes en kaasbroodjes heeft. Ik zie het meer als een lunchroom dan een snackbar”, stelt hij. “Vaak komen mensen hier binnen en roepen: ‘O, wat een leuke snackbar!’ Nou, dat vind ik eigenlijk een belediging”, stelt de ondernemer. “Dat zeggen ze omdat ik patat verkoop, terwijl dat eigenlijk bijzaak is.”

Nooit weggooien
Gasten kunnen niet alleen een stuk verse taart krijgen in de lunchroom, maar Gresel heeft ook een bestelwebsite waar taarten besteld kunnen worden. Mensen kunnen ook bellen of mailen voor een bestelling. “Ik heb zestien verschillende taarten, maar die maak ik niet allemaal iedere week. Als mensen bestellen, dan bak ik meer en ook in het weekend bak ik extra. Maar als het op is, dan is het op. Dat weten de meeste mensen ook. Ik heb liever ‘op is op’, dan dat ik taart moet weggooien, dat vind ik zonde. Daarom doe ik ook af en toe mee met Too Good To Go, maar dat is niet vaak, want het komt de laatste tijd eigenlijk best goed uit met de voorraad taarten, moet ik zeggen.”

Populaire Vlaamse friet
Zijn vaste gasten komen vooral voor de taarten, maar hij heeft ook veel vaste aanloop vanuit de wijde omgeving voor de Vlaamse patat. “Dat vind ik ook apart, want er zitten drie snackbars in Loosdrecht op de weg hiernaartoe. Toch zijn die allemaal niet goed genoeg. Ik ben de enige in de omgeving die Vlaamse friet verkoopt. Ik wil een beetje uniek blijven. Daar blijkt men voor om te willen rijden”, zegt hij een beetje verbaasd. Hij wordt ook wel eens gebeld door internetsites waar hij zijn gerechten met goedkope deals kan aanbieden, maar dat heeft hij nog niet gedaan. “Ik heb echt heel veel vaste gasten en genoeg aanloop, dus ik heb het niet nodig.”

Prijzen normaal houden
Over prijsstijgingen kan hij ook meepraten, maar dat doet hij niet. “Het heeft geen zin om er over te zeuren, ik neem het gewoon voor lief. Alles wordt altijd duurder. In anderhalf jaar tijd heb ik mijn taartpunten met vijftig cent moeten verhogen. Nou, dat is nog steeds goedkoper dan de appeltaart uit de vriezer die de concurrent serveert. En ik bak het allemaal zelf. Ik heb daardoor – denk ik – minder last van die prijsstijgingen.” Het Perron werkt samen met enkele leveranciers uit de buurt. Gepu Utrecht is de grootste leverancier en de koffie komt van Peeze fairtradekoffiebonen. Het vlees wordt geleverd door de bekende Slagerij Chateau Briand uit Hilversum, terwijl Gooimeer Brouwerij uit Huizen het speciaalbier levert. Lokaal is belangrijk voor Gresel, hoewel hij altijd openstaat voor nieuwe ideeën. “We moeten de prijzen normaal zien te houden en ik wil sowieso niet de stijgingen doorberekenen aan de gasten. Dan moet je soms keuzes maken, daar kun je niets aan doen.”

Ik sta ervoor open
Hoe tevreden hij ook is met zijn lunchroom aan de rails, hij heeft nog altijd dromen. “Ik zou het leuk vinden om dit concept op meerdere perrons neer te zetten. Ik denk dat het overal wel loopt. Daar staat tegenover dat ik hier al gauw 60 uur in de week ben. Waar moet ik de tijd vandaan halen? Misschien als NS nog een keer met een aanbod komt van een vrij station. Dan kan ik kijken wat ze bieden. Ik sta er in ieder geval voor open.”

Dit artikel verscheen eerder in Out.of.Home Shops. Abonneren? Klik hier.